İletişim Bolluğunda Issız İnsan

Milyonlarca ve birbirinin neredeyse aynısı ama biri diğerine asla bağlı olmayan atomize, yalnız ve küçücük kum taneciklerinden oluşan devasa çöller gibi postmodern insan yığınlarında yaşıyoruz artık. Sonsuz bir kalabalıkta yaşamın yeşereceği tek damla su yok. Yaşama duyduğumuz susuzluğu sanal bir özgürlüğün, kaydırmalı seçeneklerin, hızla değişen o parlak ve çok pikselli ekranların bize sağladığı geçici hazlarda mahrem sörfler yaparak gidermeye çalışıyoruz. Issız ve izole beyinler süngerleştikçe insanlar gerçek bağlar kurma yeteneğini gün be gün daha çok kaybediyor, yalnızlaşıyor ve en nihayetinde toplumsal olan bir daha geri gelmemek üzere ortadan kayboluyor.

Yeni bir “era” yeni problemleri ile şimdiden küllenmiş çağımızın dumanları arasında karşımıza dikiliyor. Byung Chul Han gibi filozoflar bu yeni dönemin yeni problemlerine ışık tutan cesur ve vizyoner öncülerden başkası değiller. Ve bizim her zamankinden daha çok onlara ihtiyacımız var.

Gelin Nietzsche’den Baudrillard’a, Foucault’dan Byung Chul Han’a toplumu ve bireyi dönüştüren ve hatta ortadan kaldıran iki yüzyıllık bir yolculuğa çıkalım. Çokluğun…